BEKLEMEMELİ

     Bazı şeyler olmayınca da güzel. Bu demek değil ki, o olmadan mutluluk var, huzur var, karşılıksızda severim gücenmeden... Hepsi hikaye. Kimse umudum bitti desede içindeki o son 'belki'yi öldüremez. Anıları unutur, fotoğrafları siler, ama sesini hep hatırlar. Kokusunu boynunun borcu gibi taşır yakasında. Gülüşünü arar başkalarının sahte tebessümlerinde. Ama bilir, o küçücük belkidir ona hayat veren. İmkansızlığını her hücresinde hissetsede, olmayacağını bile bile sevsede bekler. Neden diye soramaz kendine. Cevabını veremeyeceği onlarca soru duyar. Kaç kez kavga etmiştir içinde kendiyle, kaç kez küsmüştür kendine, sevdiğine. Sabah uyandığındaysa her şeyi silip yeniden başlamıştır. Hiç değilse öyle olacağını ümit etmiştir... Sonra onsuz geçmişe karışacak bi gün daha başlamıştır. Her gün bi sonraki güne ertelemiştir  onunla konuşmayı. Küçücük bi adım atsa boğulucağınının farkındadır  çünkü. Öylesine çok görmüş ve şahit olmuştur ki o sahneye, bi yanı hep bastırmıştır cesaretini...

 Başkalarına akıl vermek hep kolay olmuştur zaten. Bi kendine akıl veremez insan. Yaptığı her şeyi eline yüzüne bulaştırır. İçinde tutamaz ya sevdiğini haykırmak ister.. İşte tamda öyle.. Kendinle kavga etmeli, küsmeli, haykırmalı. Ama beklememeli...

             Göz görmeyince gönül katlanır, ama benim seni görmediğim bi an bile yok ki. Her yerde, her şeyde sen varsın. Söylesene nasıl dayanacak bu gönül ? Hele ki bir başkasıyla gördükten sonra ve görünce.. Kolları iki yana açılmış bi adam, yolunu seçememiş, kalbinin sesini, düşüncelerinin sesi bastırmış. Kararını veremeyen, tercihini yapamayan, bi kolunu kapayamayan adam..İki kişi arasında kalmış bi adam, ve tercih edilmeyi bekleyen bi kadın. Acı değil, hüzün değil, gelip geçici hiç değil. Bu aşk, bu öfke, pişmanlık, beklenti. Ne derseniz deyin bu ''aptallık''...

   Yazarak anlatılamayacak kadar çok şey, belkide sevgiden daha büyük birikmeler. Nasıl harflerle buluşturup da kelimelerle dans ettiririm sana sevgimi bilemiyorum. Öyle ulaşılmaz bi noktadasın ki bi adım gelip dokunsam boğulucam, bi adım geri gitsem kaybedicem. Olduğum yerdeyse zaman geçicek. Anılar birikecek. ''Bana bir acı bıraktın, bir sürü anı bırakma'' be, bırakma...