DİBE BATMAK

             Sanırım benim kaderim bu, hep son sırada olmak, sonradan insanların aklına gelmek, görmezden gelinmek hep geri plana atılmak. Arkadaş ortamları desen aynı aile desen aynı. Herhangi bi durumda sonradan çıkmışım gibi ortaya 'aa sende vardın tüh'' sanki o an doğmuşum ya da ölüymüşüm de o an dirilmişim gibi. 16 senedir varım lan ben boşuna mı yaşadık diyesi geliyor insanın. Neyse işte benim bugün anlatmaya çabaladığım şey ciddi anlamda  ''yalnız'' hissetmem. Sevgili eksiği değil bu sevgi eksiği. Hem ailede hem arkadaş çevresinde.. Böyle söyleyincede insan bi duygulanıyorda neyse işte. Bildiğim bi durum bu. Yeni fark ettiğim değil hep hissettiğim üstümde o duygunun ağırlığını taşıdığım bi şey. Dışlanmak çok zor abi ya. Böyle bir dediğini iki etmiyosun karşındakinin ona karşı hep sevgi dolusunki yapmacık değil bunlar. Ama karşındaki patavatsız vurdumduymaz bencil  ve en kötüsü kaprisli. Neden katlanmalıyım ki ben bu insanlara diye düşünüyorum. At gitsin hayatından ne faydaları var seni üzmekten başka ne işe yarıyorlar ? Beynimi kemirip duran ilginç ilginç düşünceler öfke insanın içini kemiren lanet bi fare.

                       

                                    NEFRET

             Belkide ne ben bunu söylemek isterdim ne de sevdiklerim, sevenlerim bunu duymayı ama ne yapayım gerçekler bunlar. Tam her şeyi yoluna soktum, bunu da atlattım bununla da çok güzel sınandım yarepppeem çok şükür derken hop yeniden bi şey çıkıyor meydana. Gerçekten anlamakta ciddi manada zorlandığım insanlar var. Ve ne yazık ki bunların başında annem, teyzem, ve çok sevgili sorunlu bazı kuzenlerim var. Teyzemden bahsetmek istemiyorum ama kızından bahsedebilirim. Hayatım boyunca onun kadar herkesi ve her şeyi kıskanan kendini beğenmiş, bencil birini daha tanımadım. Hala nasıl yüzüme bakabiliyor anlamadım. Böyle insanları ne yapmalı? Kahretsin arkadaş değilki silesin ve bir daha muhattap olmayasın. En yakından birinci dereceden kuzen yani atsan atılmaz satsan satılmaz ve ben bu belayı evine gidene kadar çekmek zorundayım tam 4 hafta daha. Sabrım bitmiş ve sinir sistemim çökmüş durumda. Tek umudum güzel hayaller ve şöyle yayıla yayıla yapmak istediğim huzurlu bir tatil biraz güneş biraz deniz biraz kum !

                               

                                    YA HEP YA HİÇ

              

         Gerçekten düşüncelerim bu yönde. Bi iş bi olay ya da ne bileyim en basitinden  herkesin gözde olayı bi ilişki bile olacaksa, ya hep ya hiç. Yarım kalan, yarım olan her şeyden gerçekten nefret ederim. İlla olucak diye bi isteğim yoktur ama olucaksada tam olmalı bi şeyler. Ailenin sana karşı tutumu, o kadar acıtır ki canını insanı tabi eğer kötü yöndeyse. Bencil insanlardan oldum olası nefret ettim. Ne yazık ki bunu yazmak zor ama ailemde bencil. Hep tutunacak bir dal arar insan. Arkasında birinin yaslanabileceği birinin oluşunun keyfini çıkarmak ister. Bazı insanlarsa kendini, iç sesini tüm duygularını, en çokta yenilgilerini bastırmakla uğraşır. İşte bende o yenilen insanlardanım. Hiçbir zaman ne ailemin ne de arkadaşlarımın bir numarası olamadım. Hep geri plandaydım. Ama kendimi övmekten ziyade biraz olsun kendimi savunmak için söylüyorum ki, her zaman gereğinden fazla fedakar oldum. İyi bi şey gibi görünsede düpedüz kendini ezdirmek bu. Daha yaşım küçük ergenlik denir geçilir belki, kimsenin umurunda bile olmaz. Bazen şanslı olduğumuda düşünmüyo değilim yani. Yastığı taş ve tavanı gökyüzü olanlardan değilim, annesiz babasızlardan değilim, aç değilim ama sevgiye açım. İnsanlar ablalarıyla gezer, arkadaş olur  ne bileyim çok yakın olurlar işte. Bizimse ablamla yakınlığımız koltukta yanyana oturduğumuz zamanlar. Dahası yok . Onun için ilk planda annem ve sonra arkadaşları var. Kesinlikle ablamı kıskanmaktan değil,ama annem içinde her zaman ilk planda ablam oldu. Normal aslında ilk gözağrısı. Her şeyden önemli olur. Bazen benim bile kendime tahammülüm yok ki bu insanlar beni neden sevsin ki diye düşünüyorum. Haklıyımda, arkadaş çevremde de aranan devamlı istenen biri değilim. Hiç olamadım. Herkes için çirkin ama güzel yürekli bi sırdaştım belki ama dahası olmadı. Ben yazmasam yazmayan dostlarım, yalandan insanlarım. Beni kalemime küstüren insanlarım, en savunmasız anlarımı bilircesine beni yaralayan insanlarım. Benim küçücük dünyamın büyük güzelleri, bense yalandan sevilen çirkin, güzel yürekli.